පිරිමියකුගේ
දෙනෙතට දිව ඔසුවක් තමයි කාන්තිමත් කාන්තා රූසපුවක් නිමිති වීම. නිමිති වීම කීවේ
හදි ගැහීම, ඇහැට හසු වීම. යාත්‍රිකයටත් ඉතින් ඒ කාරණය එහෙමම තමයි. ඒත් බවුන් වඩන,
තපස් ජීවිතයකට කැප වූ ලෞකික ජීවිතයෙන් ඈත්ව වසන්නෙකුට කාන්තා රුවක් දර්ශනය වීම,
දැකීම ඔහුගේ දිවි පෙවෙතට අවැඩක්. අපුලක්. ඒකයි බමුණෝ තමන්ගේ ගෝලයන්ට ශ්ලෝක වලින්ම
කියල දුන්නෙ ගෑනු දැකීම විනාසයට කාරණයක් කියල, බමුණු ජීවිතයට.. (සමහරු මේක තේරම්
ගන්න බැරුව හත්පොලේ ගාගෙන, කිපෙනවත් දැකල තියෙනවා යාත්‍රිකය නම්). බුදුහාමුදුරුවෝ පවා භික්ෂුවකට අතේ දුරින්
කාන්තාවක්, සිහියෙන් ඇසුරු කරන්න කියල කිව්වෙ ඒ නිසයි. මොකද රාග ගින්න ඇවිළුනොත්
නිවනවා බොරු, සාගර ජලය ඉහලවත්...
ඒත්
ඉතින් කවුරු කිව්වත් තපස් ජීවිත නොගෙවන අපි විරුද්ධ ලිංගිකය වෙත ඇදිල යන්නෙ පහන්
දැල්ලට ඇදෙන මෙරුවො වගේ.. ගිහින් ජීවිතයම වනසගත්ත, නහගත්ත අයත් ඕන තරම්. ඒත් මේ
විඳින, විඳවන රාගිතවූ ජීවිතයෙන් අඩු-වැඩි වශයෙන් වෙන් වෙච්ච කෙනෙකුට.. පිරිමියෙකුට
කාම දාහය දැනෙන්න ගැනීම, පටන් ගැනීම කොහොම වෙයිද. ඔහුගේ සංසිඳුණු මනෝභාව සුංනද්දූලි
වෙන, රළ බිඳෙන නිමේෂයේ සිතේ ස්වභාවය, සිතුවිලි වළ හැඩය කොහොම වෙන්න ඇතිද.. ඒ ගැන කතාකරපු
ගීයක් තමයි ‘කුමරියක පා සළඹ සැලුණා’ ගීතය..
මේ
මොහොතත් ඉතා විචිත්‍රවත් ලෙස කලාකරුවෙකුට, ගී තනු අමුණන්නෙකුට, චිත්‍රපට තනන්නෙකුට
යොදා ගෙන අපූරු නිර්මාණ කරන්න පුළුවන් හොඳ නිමිත්තක්. ඒත් සත්‍යය දකින්න උත්සුක වන
යාත්‍රිකයෙකුට එය ඇත්තටම බමුණෝ කියපු විදිහට විනාශයට කාරණයක්.......
තපස් දිවියක්
ගෙවන, බවුන් වඩන පිරිමියෙක් එහෙම නැත්නම් කාමයෙන් වෙන්ව වාසය කරන්නෙක් හට හදිසියේ
ඒ ගෙවන ජීවිතය තුළින් වෙනතකට ගන්නට, කාම සිතුවිලි අවුළුවා ලන්නට හැකි ස්ත්‍රී ලාලිතයන්
දැකීමකින්, ඇසට හසුවීමකින්... සුළු දර්ශන මාත්‍රයකින්, නෙඟින් යොමන එක් බැල්මකින්,
පුන් පියයුරු වල ඡායා මාත්‍රයකින් හෝ දිගැටි මනාව
පිහිටි පා යුග්මයකින් එය සිදුවිය හැකියි. එය
මනාව පද වැලට එකතු කරමින් ගීතය ආරම්භ වේ. ඒ කුමරියකගේ පා සළඹ සෙලවීමකිනි. සළඹ
සෙලවෙන්නේ නිකන් තරුණියකගෙන් හෝ ස්ත්‍රියකගෙන් නොවේ. කුමරියකගෙනි. කුමරියක් කී
පමණින් අපට අදහස් වන්නේ සුකොමාල, කාන්තා ලාලිත්‍යයන් මනාව කැටිවුණු, ලතාවකට පැද්දෙන
ඉඟසුඟ, හෙලන බැලුම්, ඔමරි පෑම් හෙළන ළඳක්ය. රූ සිරිය අනවශ්‍ය ලෙස තෝරා දෙන්නට පද නාස්ති
නොකර සරලව එය පළමු පේලියෙන්ම පහදා දෙයි.
සමහර
විටෙක මේ බවුන් වඩන්නා ඇය ශෘන්ගාරය මුසු නර්තනයක යෙදෙනවා අහඹු ලෙස දුටුවා වන්නට පුළුවනි.
නැතිනම් ඇය ඒ ආකාරයේ තැනක සිට මේ තපස් ආරාමයක් අසලින් ගියා හෝ ගැවසුනා වන්නටද
පුළුවනි.
බවුන්
වඩන්නාට ඒ සිදුවීම තම තපස සිඳ බිඳ දැමීමට හේතු වෙයි. ඒ සුකොමාල ස්ත්‍රියගේ ස්ත්‍රී
ලාලිත්‍ය තමා කාලක් තිස්සේ අමතක කර දමා, තපසින් වල දමා, කාමයෙන් මිදී ලබා ගත් සිතේ
සමාධිය බිඳ වන්නකි. බවුන් වැඩු ඇස් දැන් ඒ දැක රාගයෙන් මත් ව සිටින මොහොතයි. තම ජීවිත
අසපුව තුළ දකින්නට නොපැතූ දෙයක් හමුවට ආ මොහොත මෙයයි.
හංස
යුවලක් වන්ව මනාව පිහිටි පියයුරු, හැඩැති නිතඹ - උකුල හා
රහස් පෙදෙස පෙන්වාලමින්, ලෙළෙමින් ඇරයුම් කරයි ඇයගේ සළු පටවල්... රති වින්දනය
පිණිස. සිතේ ලැගුම් ගෙන හුන් සමාධිය පලවා යවමින්.. උමතු රාග හැඟුමන් පුබුදුවා
ලමින්. මොහොතකට සිතේ කා වද්දමින් මෙය නෙවෙදැයි තව්තිසා දෙව්ලොව කියා. එය රාගයෙන්
උමතු වූ සිතකට සුන්දර යාමයකි. සුන්දරම මොහොතකි.
නමුත් මොහොතකට
අසිහිවත් වුනු සිත ගැන, බවුන් වැඩූ ඔහු කලකිරීමකට පත්වේ.
කුමක්ද මේ සිදු වූයේ.. ජීවිත අසපුවේ රාග ජාලා වන් සිතුවිළි යටපත් කරමින් ගෙවූ ඒ නිහඬ
දිවිය, මානසික සහනය දැන් කොහිද..?. එය දැන් රාග ගින්නට අළුවී ගොස්ය. ලබා සිටි
චිත්ත සමාධිය දැන් පහව ගොස්ය. මා ඒ අසපුවේ රැඳී සිට සොයමින් සිටි ඒ සුවය දැන්
කෝ...
මේ
අපූරු පද පෙළ අකුරු කරන්නේ K. D. K. ධර්මවර්ධන නමැති, යටගිය දක්ෂතා පරිපූර්ණ
පදරචකයායි. ඔහුගේ පද රචනා පුරා වස්තු විෂය, යෙදෙන මොහොත, පද තෝරා ගැනීම, කථකයා
වැනි තැන් ගැන මනාව දැන සිටි අතලොස්ස අතරේ කෙනෙක් නිසායි පරිපූර්ණ පදරචකයා ලෙස නම්
කරේ. මේ ගීතයේ පද සංඝටනාවේ පවා එය මනාවට දැක ගත හැකි. ඒ වාගේම එයටම සරිලන සංගීත
භාවිතාවක් යොදමින්, ගීතය ආරම්භයට පද පෙලේ යෙදුනු සළඹ, හඬද අපූරුවට ගෙන ආචාර්ය
වික්ටර් රත්නායකයන් ඉතා ලගන්නා සුළු සංගීතයක් ලබා දී තිබේ. බවුන් වඩන්නෙක් ඒ සඳහා
පෙළඹෙන්නේ බොහෝ විට මධ්‍යම වයසට ආසන්න තරුණ කාලයේය. මේ ගීතය ගයන මොහොතේ අමරදේව
ශූරීන්ද ඒ වයසේ පසුවීමත්, භාවාත්මක හඬත් යන දෙකාරණයන්ම නිසා ගායනයද ඉතා උසස්
තත්වයක ඇත. පරිපූර්ණ ත්‍රිත්වයක සංයෝගයෙන් නිමැවුණු ‘කුමරියක පා සළඹ’ ගීතය තවමත් යාත්‍රිකයාගේ
බිඳුණු දැහැන් හා විඳපු සුයාමයන් මතක් කරවන්නකි....