බෝල්පිනි වෑහෙන වෙලාවේ...

ලයාන්විත ස්වරයකින් පාළුව, තනිකම දන්වන සංගීත ස්වරයට එවන් හඬක්ද මුසුකරමින් ගැයෙන මේ ගීතය තවලම්කරුවන්ගේ ජීවිතය ගැනය. ගැල් කවි මතින් අප නොදැකගත් ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ එක් පැතිකඩක් මේ තුලින් මතු කරයි. සියලු තවලම්කරුවෝ මෙසේ යැයි කීමට නොහැකි අතර ගීත රචකයාට එසේ උත්සහයක් නොදරයි.

තම යනෙන ගමනේ එක් නවාතැන්පලක් වූ  මේ නිවස ඔහුට රති උණුසුමද ලබා දී ඇත. මහ වරුසාවක් පොළොවට ඇද හැලී ඉවරවෙන තුරු. බෝල් පිනි වෑහෙන මොහොතක ඔහු ඇයට නොදන්වා යන්නේ දන්වන්නට තරම් බැඳීමක් නොමැති කම නිසාමය. හරියට මේ ඇතිව නැතිවන බෝල් පිනි මෙන්. තවලම් කරුවෙකු නිසාදෝ, ජීවිතයෙන් තේරුම් ගත් අවබෝධයක් නිසාදෝ බැඳීම් වල හිරිහැරය, නීරස බව ඔහු හැඳින ගත්තා වන්නට පුළුවනි. මා ගියපසු මන් ගැන විපරම් කරන්නට වෙහෙසෙන්න එපා.. හොරෙන් නොව නොදන්වා යන ඔහුගෙ ඒ පිටවීම ඇය පවා දන්නා කරුණකි. නිදන ඈ හට නිදන්නට දී ඔහු නැවත තම ගමන යාත්‍රා කළ යුතුවේ. ඒ දිගු ගමන අතරතුර මෙවන් තවත් හමුවීම්, එකතුවීම්, වෙන්වීම් සිදුවන නවාතැන් පලවල් වෙහෙස  නිවා ගන්නට හදනා සෑම තැනකම ඔහුට හමු වෙනු ඇත. මේ ගමනේ අවසානය දක්වා. ඒ හමුවෙන, වෙන්වන නවාතැන් පළ වලින් තවත් නවාතැන් පලක් දක්වා යන ගමනේ ඒ මතකයන් සිහිවේ. හරියට මේ යන මොහොතේ ඔබව සිහිවනවා පරිද්දෙන්. ඉතින් එක නවාතැනක් නොමැති මා ගැන සොයන්නට කරදර නොවෙන්න. බැඳීම් කරදරයකි. ඔහු ඇයට නැවත කියමින් තමාටද ඒ බව මතක් කරවා ගනී.

රූපය උපුටාගැනීම අන්තර්ජාලයෙනි